Patron Szkoły - Generał Franciszek Kleeberg
Każda szkoła ma swój etos, szczególnie taka, która przechowuje pamięć o bohaterstwie ostatnich dni kampanii wrześniowej. W sztafecie pokoleń każdy rok dodaje splendoru i obowiązków związanych z pielęgnowaniem tradycji historycznych dat. Oprócz codziennej nauki społeczność uczniowska Zespołu Szkół Chemicznych i Przemysłu Spożywczego przeżywa narodowe święta poprzez uczestnictwo w licznych akcjach i uroczystościach o charakterze patriotycznym. Wśród nich należy wymienić coroczny udział w ślubowaniu klas pierwszych połączony z akademią ku czci patrona Szkoły oraz liczne imprezy towarzyszące, konkursy i przedstawienia mające na celu przybliżenie jego sylwetki młodym ludziom. W tradycję Zespołu Szkół Chemicznych i Przemysłu Spożywczego wpisuje się również udział szkolnego pocztu sztandarowego w uroczystych obchodach rocznic, takich jak rocznice odzyskania przez Polskę niepodległości. Uczniowie wykazują się w ten sposób piękną postawą patriotyczną, kultywując pamięć o polskich bohaterach walczących o wolność i niepodległość Ojczyzny.
Patron Szkoły, Franciszek Kleeberg
Franciszek Kleeberg, urodził się 1 lutego 1888 r. w Tarnopolu.
Po ukończeniu szkoły średniej studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Wiedniu. Po wybuchu pierwszej wojny światowej brał udział w walkach Legionów Polskich jako oficer sztabu w stopniu porucznika. Od 1917 roku awansowany na kapitana, a następnie majora, był dowódcą pułku artylerii Legionów w Górze Kalwarii. Z chwilą odzyskania niepodległości Polski w 1918 roku został mianowany pułkownikiem sztabu generalnego w Wojsku Polskim. Oprócz sztuki wojennej bliska mu była działalność pedagogiczną, o czym świadczy pełnienie funkcji zastępcy dyrektora w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1928 r. awansowany do stopnia generała brygady objął stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu w Brześciu nad Bugiem. Po wybuchu drugiej wojny światowej generał Franciszek Kleeberg zorganizował z podległych mu oddziałów Samodzielną Grupę Operacyjną „Polesie”, która do 16 września bohatersko odpierał ataki niemieckie walcząc o Brześć, a 18 września zwyciężyła Niemców w walce o Kobryń.
Następnym etapem bohaterskiego zmagania z wrogiem był marsz na pomoc walczącej Warszawie. W drodze do stolicy terenem bohaterskich walk stała się lubelska ziemia; 2 i 3 października zwycięstwo pod Talczynem, Serokomlą i Kockiem. Najbardziej zacięte boje toczyły się pod Adamowem i Wolą Gułowska w dniu 4 i 5 października. Wobec osamotnienia, wyczerpania, braku żywności i amunicji, 5 października o godzinie 19:30 wydał ostatni rozkaz do żołnierzy, w którym dominowały słowa podziękowania za męstwo i ofiarność, a przede wszystkim; „Jeszcze Polska nie zginęła i nie zginie”. Po kapitulacji dostał się do niewoli, gdzie zmarł 5 kwietnia 1941r. w szpitalu wojskowym niedaleko Drezna.
Wiele napisano o bitwie pod Kockiem, niejedna publikacja przygotowana w Zespole Szkół poświęciła miejsce na przybliżanie jej historii i przebiegu. Dziś, dla uczczenia obchodów jubileuszu osiemdziesięciolecia placówki należy podkreślić kontekst i wymiar moralny tej walki, będący po latach powodem nadania imienia generała Franciszka Kleeberga Szkole. W tym celu trzeba powrócić do uroczystych chwil z 1986 roku, gdy ówczesna Dyrektor Zespołu Szkół Przemysłu Spożywczego, mgr Maria Kot otworzyła uroczystości nadania Szkole imienia generała brygady.
Fragment wniosku o nadanie Szkole imienia wskazanego przez Radę Pedagogiczną patrona:
„Generał Franciszek Kleeberg to postać wybitna w historii naszego narodu – przykład patrioty, bohatera, który całym swoim życiem i walką wielokrotnie dał tego dowody. Nadając szkole Jego Imię pragniemy ukazać młodzieży, rodzicom i środowisku społeczne wzory postępowania, wzory norm etycznych, które oddziaływują poprzez wybitne jednostki na ogół i poszczególnych ludzi. Cechy takie jak odpowiedzialność za losy kraju, za prowadzenie działań dla szczęścia ojczyzny i drugiego człowieka do końca, choćby się było zdanym na niepowodzenie, jest celem wychowawczego oddziaływania wzorców osobowych, których stale jeszcze szukamy i odnajdujemy w bohaterskich postaciach żołnierzy drugiej wojny światowej. Fakt że ostatnia bitwa kampanii wrześniowej odbyła się na lubelskiej ziemi z której pochodzi wielu naszych uczniów i absolwentów upoważnia nas do tego aby w stolicy regionu Lublinie istniała szkoła noszące imię wielkiego patrioty – dowódcy spod Kocka.
Naszym pragnieniem jest poznanie pięknych, szlachetnych cech osobowości Franciszka Kleeberga: odwagi i poświęcenia, ofiarności, służenia własnym przykładem. Pozwolą one współczesnemu młodemu człowiekowi wniknąć w swoją naturę, a może nawet dokonać krytycznych lub budujących porównań, mając na uwadze pouczającą rolę przykładu i postępowania w myśl słów Zofii Nałkowskiej: „Cudzy charakter jest naszego charakteru jedyną miarą”.
Kultywując tradycje i wartości patriotyczne, w bieżącym roku szkolnym Pani Dyrektor Barbara Sieńko gościła w Zespole Szkół Chemicznych i Przemysłu Spożywczego Dowódcę 19 Lubelskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. dyw. Franciszka Kleeberga, generała brygady Michała Rohde. Spotkanie było początkiem współpracy 19 Lubelskiej Brygady Zmechanizowanej z Zespołem Szkół Chemicznych i Przemysłu Spożywczego, których łączy osoba patrona — generał dywizji Franciszek Kleeberg. Wizyta Pana generała Rohde była pretekstem do przypomnienia sylwetki wielkiego patrioty, generała Franciszka Kleeberga. Pan generał Michał Rohde jest bowiem prawnukiem patrona ZSChiPS, który kultywuje pamięć o przodkach i pozostaje wierny wojskowym tradycjom. Podczas swej wizyty podzielił się swoimi wspomnieniami, prezentował zdjęcia, animacje i anegdoty z rodzinnych opowieści.
Odznaczono go:
- Krzyżem Komandorskim, Kawalerskim, Złotym i Srebrnym Orderu Virtuti Militari
- Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
- 4-krotnie Krzyżem Walecznych
- węgierskim medalem zasługi wojskowej Signum Laudis
- Krzyżem Komandorskim Orderu Legii Honorowej
- Krzyżem Żelaznym II kl.
Awansował:
- podporucznik - sierpień 1908
- porucznik - maj 1913
- kapitan - listopad 1915
- major - sierpień 1917
- podpułkownik - grudzień 1918
- pułkownik - kwiecień 1920
- generał brygady - styczeń 1928
- generał dywizji - styczeń 1943 (pośmiertnie rozkazem Naczelnego Wodza z 1 stycznia)
Rozkaz dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie":
SGO "Polesie"
L. dz. 1/5/Op/
Mp., dnia 5 X 1939 roku
Żołnierze!
Z dalekiego Polesia, znad Narwi, z jednostek, które się oparły w Kowlu demoralizacji - zebrałem Was pod swoją komendę, by walczyć do końca.
Chciałem iść najpierw na południe - gdy to się stało niemożliwe - nieść pomoc Warszawie.
Warszawa padła, nim doszliśmy. Mimo to nie straciliśmy nadziei i walczyliśmy dalej, najpierw z bolszewikami, następnie w 5-dniowej bitwie pod Serokomlą z Niemcami.
Wykazaliście hart i odwagę w czasie zwątpień i dochowaliście wierności Ojczyźnie do końca.
Dziś jesteśmy otoczeni, a amunicja i żywność są na wyczerpaniu. Dalsza walka nie rokuje nadziei, a tylko rozleje krew żołnierską, która jeszcze przydać się może.
Przywilejem dowódcy jest brać odpowiedzialność na siebie. Dziś biorę ją w tej najcięższej chwili - każąc zaprzestać dalszej bezcelowej walki, by nie przelewać krwi żołnierskiej nadaremnie. Dziękuję Wam za Wasze męstwo i Waszą karność, wiem, że staniecie, gdy będziecie potrzebni.
Jeszcze Polska nie zginęła!
Powyższy rozkaz przeczytać przed frontem wszystkich oddziałów.